صدا و سیما صدای ناشنوایان را نمی شنود/ ناشنوایان زبان اشاره تلویزیون را متوجه نمی‌شوند!
تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۴۱۰۶۲
حامد عابدین زاده ادامه می دهد: زبان ناشنوایان، زبان طبیعی مثل زبان اشاره ایرانی است؛ زبان اشاره ایرانی توسط محققان و زبان شناسان فرهنگستان فرهنگ و ادب فارسی و دانشگاه آزاد اسلامی و تشکل های غیر دولتی که همگی با یک صدای واحد،زبان اشاره ایرانی را به عنوان زبان ناشنوایان تأیید کردند، مورد تأیید و تأکید قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: صدا و سیما به صورت جدا از ناشنوایان درحال استفاده از زبان فارسی اشاره ای است که هیچ کدام از ناشنوایان از آن استقبال نمی کنند و از ترجمه های آن ها نمی توانند استفاده ای ببرند؛ ارائه خدمت به ناشنوایان به گونه‌ای است که این گروه از انتقال مفاهیم از طریق رسانه ملی راضی نیستند و معتقدند زبان اشاره مورد استفاده در تلویزیون را متوجه نمی‌شوند.
مدیرعامل شبکه ملی تشکل های مردم نهاد افراد دارای معلولیت شنوایی ادامه داد:به اعتقاد فعالان جامعه ناشنوایان آنچه در صدا و سیما ارائه می‌شود، زبان اشاره نیست، بلکه زبان فارسی است که با شکل و شمایل اشاره نمایش داده می‌شود و این با زبان اشاره ناشنوایان تفاوت دارد و به اعتقاد این گروه مترجمی باید این کار را انجام دهد که کارش مورد تأیید جامعه هدف باشد.
وی با اشاره به اینکه به نظر می‌رسد تحریریه اخبار ناشنوایان در صداوسیما با زبان اصلی و فرهنگ ناشنوایان ایران ناآشنا است، تصریح کرد: بیشتر جامعه ناشنوایان ایران نسبت به استفاده از زبان اشاره غیرمفهوم به جای زبان اشاره ایرانی در برنامه‌های صداوسیما معترض هستند و این موضوع لزوم بازنگری جدی در این زمینه را یادآور می‌شود.
وی افزود:تفاوت زبان فارسی اشاره ای با زبان اشاره ایرانی این است که زبان اشاره ایرانی دستور زبان مستقل دارد و این ویژگی خاص خودش است، چرا که گرامر، قواعد، دستور زبان، واژگان، اصطلاحات و...همه اینها را به صورت مستقل دارد.
وی با تأکید بر اینکه زبان فارسی، انگلیسی، ترکی و... هرکدام گرامر خاص خودش را دارد که زبان اشاره ایرانی هم از این قاعده مستثنی نیست، افزود:متأسفانه تنها سه نفر در تلویزیون برای میلیون ها ایرانی و جامعه ناشنوایان ایرانی تصمیم می گیرند؛ مسئولان باید به صورت بی طرفانه و با تحقیق به خواسته مخاطبان عمل کنند، اما در صدا و سیما هیچ وقت این طور نبوده است.
وی تاکید کرد: صدا و سیما وظیفه دارد بر طبق قانون، زیرنویس برای افراد دارای معلولیت و افراد کم شنوا و ناشنوا قرار دهد،اما متأسفانه به صورت مستقل و خود مختار تصمیم می گیرد و برای انتخاب مترجم با تشکل هایی مثل شبکه ملی و تشکل های دیگر مشورت نمی کند.در مورد زیر نویس فارسی برای جامعه ناشنوایان تعاریفی شده، اما تاکنون به اجرا نرسیده است و با پیگیری شبکه ملی تشکل های مرم نهاد افراد دارای معلولیت شنوایی و سازمان بهزیستی قول هایی داده شده که قرار است در سال ۱۴۰۲ برای تمام فیلم ها و سریال ها بتوانیم یکسری زیرنویس هایی قرار دهیم و همچنین اخباری که وجود دارد به صورت حضور مترجم باشد که امیدواریم مسئولان به قول خودشان عمل کنند.
وی همچنین اظهار داشت: از مسئولان صدا و سیما تقاضا داریم برای انتخاب مترجم برای اخبار ناشنوایان و یا هرکدام از برنامه ها، با شبکه ملی تشکل های مردم نهاد افراد دارای معلولیت شنوایی که برای یکپارچه سازی فعالیت ها و ایجاد اتحاد وایجاد یک صدای واحد فعالیت می کنند، مشورت کند تا بتوانند به خواسته به حق ناشنوایان برسند و ضعف صدا و سیما را از بین ببرند.
عابدین‌زاده با بیان اینکه پس از سال‌ها، برنامه های صدا و سیما برای ناشنوایان مناسب سازی نشده است و مخاطبان آن از این رسانه ملی محروم هستند، ادامه داد: نبود مترجم به زبان اشاره ایرانی طبیعی و نبود زیرنویس برنامه‌های تلویزیونی، موجب دور شدن مخاطبان ناشنوا از رسانه‌های ملی شده است.
وی گفت: در طول سالیان گذشته مسئولان امور معلولان وابسته به سازمان بهزیستی با ارسال نامه به صدا و سیما، پیشنهادها و نیازهای جامعه معلولان بویژه ناشنوایان را عنوان کرده اند، اما هیچ گونه کاری برای رفع نیازهای آن ها صورت نگرفته و این نامه‌ها همواره بدون پاسخ باقی مانده است.
منبع: قدس آنلاینمنبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: افراد دارای معلولیت زبان اشاره ایرانی زبان فارسی صدا و سیما برنامه ها شبکه ملی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۴۱۰۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عاشق شعر عالمگیر ایران هستم/ بهترین سوغاتی از نمایشگاه کتاب تهران
طالب آذرخش گفت: عاشق شعر عالمگیر ایران هستم و همچنین ادبیات معاصر فارسی را نیز دوست دارم. من از نمایشگاه کتاب تهران بازدید کرده و کتاب‌های شعر شاعران معاصر ایرانی را برای دوستانم سوغاتی بردم.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، طالب آذرخش شاعر ملی تاجیکستان (با تخلص آذرخش) و سردبیر نشریه «پیام سغد» است. تاکنون به قلم او کتاب‌های بسیاری به خط سیریلیک در تاجیکستان منتشر شده است. اثری هم به نام «دیوان عشق» به خط فارسی و سیریلیک دارد که گلچینی از آن توسط انتشارات خردگان در تهران با عنوان «چشم، جانم، چشم...» منتشر شده است.
او بسیار تاکید دارد که آثارش به خط سیریلیک و فارسی منتشر شوند تا کسانی که در تاجیکستان با خط فارسی آشنایی ندارند با آن آشنا شوند و فرصتی برای مقایسه پیدا کنند. همچنین برخی اشعارش نیز در چند نشریه در تهران منتشر شده است. در چندین کنگره و همایش در تهران، تبریز، اصفهان و شیراز شرکت کرده و به قول خودش این «شهر‌های عزیز» را دوست داشته است.
طالب آذرخش سابقه حضور در محافل ادبی بسیاری در ایران را دارد و کتاب شعر را بهترین سوغات از ایران می‌داند. آذرخش درباره سابقه حضورش در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران گفت: خوشبختانه تجربه حضور در نمایشگاه کتاب تهران را دارم که برایم بسیار جالب بود. همچنین در چندین محفل فرهنگی از جمله محفل جشنواره فضولی نیز شرکت داشته‌ام.
وی افزود: نمایشگاه کتاب تهران یک بازار بزرگ کتاب است. یکباری که حضور داشتم از صبح تا عصر نتوانستیم حتی نصف نمایشگاه را هم ببینیم. من از حضور در این نمایشگاه که به عنوان یک فروشگاه بزرگ کتاب به نظر می‌رسد بسیار شاد و مسرور شدم. کتاب‌های جالبی در این نمایشگاه دیدم.
آذرخش ادامه داد: در نمایشگاه کتاب تهران، کتاب‌های ادبیات کلاسیک را که سال‌ها آرزوی دست‌یابی و مطالعه‌شان را داشتم پیدا کردم. با ناشران گوناگونی که آثار شعرای بزرگ مثل حافظ، سعدی، فردوسی و ... را منتشر کرده‌اند، گفتگو کردم. وقتی هم که به تاجیکستان بازگشتم کتاب‌های جیبی این شاعران را به عنوان سوغات برای دوستانم آوردم.
این شاعر فارسی‌سرا در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این نکته که به ادبیات معاصر ایران بسیار علاقه‌مند است، گفت: نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، محل آشنایی من با آثار معاصر ادبیات ایران بود. من عاشق شعر و خصوصا شعر عالمگیر ایران هستم. با شعر معاصر ایران هم آشنایی دارم. آثار شاعرانی همچون شهریار، سهراب سپهری، فروغ فرخزاد، نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه)، شاملو و ... در تاجیکستان شناخته شده است. از اینکه در نمایشگاه کتاب تهران بدون واسطه و به راحتی به این کتاب‌ها دسترسی داشتم موجب خشنودی‌ام بود.
آذرخش همچنین با اشاره به این نکته که گویش تاجیکستانی‌ها و ایرانی‌ها باهم تفاوتی ندارد، ادامه داد: ما یک زبان داریم. شعر معاصر ایران و شعر معاصر تاجیکستان یک زبان دارد که همان زبان رودکی، خیام و حکیم فردوسی است. ما همان چیزی را که شما می‌خوانید، می‌خوانیم. البته در حوزه شعر معاصر ایران شعر‌هایی هم هست که به لهجه تهرانی یا شیوه‌های متفاوت است. اما همه اینها به زبان فردوسی و حافظ است. ما امروز شعری که در شاهنامه می‌خوانیم در شعر معاصر تاجیک هم می‌بینیم.
وی اضافه کرد: وقتی از ادبیات ایران حرف می‌زنیم، تفاوتی بین ایران و تاجیکستان نمی‌بینیم. فقط یک ادبیات فارسی در میان است. حتی ادبیات معاصر ایران هم در تاجیکستان شناخته شده است. بسیاری از آثار رمان‌نویسان معاصر در تاجیکستان منتشر شده است. اما در تاجیکستان شاعران ایرانی بیشتر مورد اقبال عموم قرار گرفته‌اند. من در اخبار دیده بودم که یکی از کتاب‌های فاضل نظری در یک فروشگاه در تهران، فروش چند هزار جلدی داشته است. این کتاب در تاجیکستان هم به زبان سیریلیک برگردانده شده است و غزل‌های او علاقمندان خاص خودش را دارد. من سردبیر مجله «پیام سغد» در تاجیکستان هستم. ما در هر شماره از مجله شعری از هم‌زبانان ایرانی یا افغانستانی را چاپ می‌کنیم. من تاکید می‌کنم که شعر هم‌زبان خود را منتشر می‌کنیم نه شعر ادبیات ایران یا افغانستان را.
آذرخش در بخش دیگری از این گفتگو به نقش نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در بهبود دیپلماسی فرهنگی میان دو کشور ایران و تاجیکستان اشاره کرد و ادامه داد: خیلی خوب می‌شد اگر نمایشگاهی مانند نمایشگاه کتاب تهران در کشور‌های فارسی‌زبان یعنی افغانستان و تاجیکستان هم می‌داشتیم. چون در افغانستان و تاجیکستان نمایشگاه‌های صنعتی و اقتصادی مشترک و غیرمشترک بسیاری برگزار می‌شود، اما نمایشگاه کتاب نداریم. نکته دیگر این است که خیلی خوب می‌شد اگر در نمایشگاه کتاب تهران مکان معینی وجود داشت تا خوانندگان با ادیبان، نویسندگان و ناشران گفتگو و دیدار داشته باشند. من خیلی علاقه‌مندم که آثار شاعران تاجیکستانی در نمایشگاه کتاب تهران معرفی شود و در معرض دید و خرید عموم قرار گیرد. ما می‌توانیم کتاب‌هایی منتشر کنیم که یک طرف آن خط فارسی و طرف دیگر آن خط سیریلیک باشد. این موضوع به آموزش زبان فارسی کمک خواهد کرد، چون تاجیکستانی‌ها حتما باید خط فارسی را یاد بگیرند. آشنایی با خط فارسی باعث می‌شود که از گذشته خود آگاه شوند و آینده خود را ببینند. البته اگر خوانندگان ایرانی هم با خط سیریلیک آشنا شوند خیلی خوب می‌شود.
وی در پایان در پاسخ به این سوال که «چرا با وجود پیوند‌های فرهنگی و زبان مشترک میان ایران و تاجیکستان، ارتباطات فرهنگی محدودی میان دو کشور وجود دارد؟» گفت: فکر می‌کنم سرحدات و مرز‌های جغرافیایی دلیل این موضوع باشد. اخیرا قابلیتی ایجاد شد و در فضای مجازی صفحاتی پدید آمد که خوانندگان، ادیبان و شاعران ایرانی و تاجیکی با یکدیگر در تعامل باشند و مثلا یک شاعر تاجیکستانی بتواند با خواننده ایرانی طرف گفتگو قرار گیرد. چون تاجیکستانی‌ها هم به زبان فارسی سخن می‌گویند. فقط لازم است که با زبان فارسی آشنایی داشته باشند تا بتوانند از آثار شاعران ایرانی استفاده کنند. اگر رفت‌وآمد این محافل ادبی بیشتر شود شاهد نتایج بهتری هم خواهیم بود. همچنین ارسال کتاب‌های تاجیکستانی به ایران و بالعکس می‌تواند عامل مهمی برای تقویت این پیوند‌ها باشد.
سی‌وپنجمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با شعار «بخوانیم و بسازیم» از ۱۹ تا ۲۹ اردیبهشت (۱۴۰۳) در محل مصلی امام خمینی (ره) به شکل حضوری و در سامانه ketab.ir به صورت مجازی برگزار می‌شود.
مسمومیت ۲۹ پزشک با مشروبات الکلی تقلبی در شیراز